Kadalasan luha at sakit ang nakakamtan. Ung tipong wala kang ibang hangad kundi ang makilala ang isang taong tatangap sayo hindi dahil sa kung ano merun ka kundi sa tanggap ka kung sino ka. Napakasakit isipin na iba ang tingin sayo ng mga matang nakapalibot sayo. Ang husgahan ka kahit di ka naman talaga nila kilala.
Pero minsan dumadating din ang panahon na may isang taong magbibigay sayo ng dahilan na mali pala ang yung paniniwala. Sa dinami dami man ng taong ayaw sayo sa mundo may isa paring tao ang handang samahan ka, tanngapin ka, mahalin ka ng walang dahilan... "love means to accept for no reason"
Pero ang tanong...
Hanggang kailan?
Hanggang saan?
...kaya ka niyang samahan sayong kasiyahan?
Baka maging isa lang siyang shooting star, na akala mo nahulog na tlga siya sayo yun pala dumaan lang siya sa buhay mo para paasahin ang lahat ng mga wishes mo.
Love is life...
May saya at may lungkot
May oras na madadapa ka at dapat bumangon...
Wala yan sa kasarian kundi nasa kalooban kung paano ka nakikisalamuha sa iba para tanngapin ka. Lahat ay may karapatang magmahal at mahalin.
Love yourself so others will love you..
Respect yourself so others will respect you..
Walang perpekto sa mundo,
Walang mali sa pag-ibig
Kung ang hangin nga di natin nakikita pero nararamdaman natin.. tao pa kaya?
Ang dapat lang ay ipakita natin sa ating mga sarili na hindi tayo naiiba kundi ipakita natin sa lahat na pantay pantay ang tao sa mundo. Higit sa lahat kaya nating magmahal ng tapat.